எதுவும் அழியலாம் மண்ணும் ஏன் விண்ணும் இது அழியாது இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும் வற்றிப்போகலாம் தண்ணீரும் ஏன் கண்ணீரும் இது வற்றாத இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும் நின்று போகலாம் மூச்சும் ஏன் உயிரும் இது உயிருள்ள இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும
தொட்டால் சிணுங்கி
ரோமாஞ்சம் உற்று சிலிர்த்தாயோ? அல்ல நலினம் கொண்டு மெலிந்தாயோ? கரம் கண்டு வியந்தாயோ? எஞ்சி நாணம் கொண்டு கவிழ்ந்தாயோ? கதிர் சுடர் பட்டுக் கசிந்தாயோ? அன்றி கள்வனைக் கண்டு ஒளிந்தாயோ? மெளனத்தில் ரசிக்கத் தலை குணிந்தாயோ? நிலவின் ஒலி ஏங்
வாழ்வில் உயர... முன்னேற...
சொல்லிக் கொண்டிருந்தது போதும் செய்யத் தொடங்குவாய் நீயும். வீழ்ந்து கொண்டிருந்தது போதும் எழத் தொடங்குவாய் நீயும். தோல்வியுற்றது போதும் வெற்றி பெறத் தொடங்குவாய் நீயும். உறங்கியது போதும் விழித்தெழுவாய் நீயும். அழுதுக் கொண்ட
மரத்துப் போன மனிதம்
இதனால் அதனால் எதனால் காரணம் ஆயிரம் சொல்லி, இவனால் அவனால் உன்னால் என்று பழியை எளிதாய் திணித்தேனே; நாளை நாளை என்று எத்தனை நாட்களைக் கழித்து, தேதி மாதம் மறந்து இலக்கற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்து திரிந்தேனே; நினைத்தது நினைவாக மட்டுமே
தென்றல் வந்து தீண்டும் போது ....!
"பரதேசி" மணல் ஒன்று கூட இல்லாத ஒரு பாலைவனம் முற்றிலும் கானல் கடலால் உண்டானதைக் கண்டதுண்டா ? அக்கடலில் வெளியேறும் நுரைப் போல் வெள்ளைத் தாடி கொண்ட ஒருவன் செத்துப் பிழைத்துக் கொண்டு இருக்கிறான் அந்தப் பாலைவனத்தில் பல வருடங்களாய் பால
வனப்பும் வாழ்க்கையும்!
இருள் சூழ்ந்த இரவின் அழகு, ஒளி நிறைந்த நிலவால் புலப்படும்; வலி நிறைந்த வாழ்க்கையின் அழகு, ஒலி நிறைந்த உணர்வுகளால் புலப்படும்; கருநீலம் கொண்ட கடலின் அழகு, கரை வந்து போகும் சிற்றலைகளால் புலப்படும்; நிலையற்ற உருவம் கொண்ட கல்லின் அழகு, அர்த்தமுள்ள உரு
படிக்கப் படாத கவிதைகள்....!
சலிப்புக் காட்டில் தன்னந்தனியே திக்கற்ற ஒரு கற்பனையின் கருவில் சிக்கிமுக்கிச் சற்றுமுன்னே பிறந்த பூச்சி நான்! - சலிப்பு எனும் காட்டில், கற்பனை எனும் கருவில் பிறந்த பூச்சி நான். இரத்தக் கசிவில் வலி ருசிக்கும் மனிதப் பிறப்பல்ல எனது; பேனா
தமிழே முழங்கு!
வாசகனின் வயது எனக்கொரு தீப்பிழம்பு அல்லவே அதில் சில நொடிப்பொறிகள் நான் யாசிக்கும் பொருளும் அல்லவே என் கவி ஒன்றும் பஞ்சுப்பொதி அல்லவே அந்த நொடிப்பொறியை இந்த நெடிக்கவிக்கு மூட்ட எனக்கு நல்லதொரு காரணமும் அல்லவே மூட்டிய பின் ஒளி வர முன் நான்
அன்பின் வடிவம் அவள்!
உன்னுள் அழகிய கூட்டில் சிறு கருவாய் தோன்றி, நாட்கள் கடந்து போக "பாசம் என்ற பெயரில் அமுது உண்டு உன்னுள் இருக்கும் கருவிற்கு வடிவம் தந்தாய்". பிரசவ வலி எவ்வளவு கடினமாக இருக்கும் என்பதை அனுபவித்தது இல்லையே நான், அம்மா. மற்றோர் சொல்லிக் கேட்டு இருக்கிற
அன்புடன் ஆரஞ்சுக்கு!!
அறிவின் ஒளியால் வருகைத் தாளைப் பதிவு செய்த கல்வியின் கருவூலங்கள் மட்டும் அல்ல அவர்கள்!! பண்பின் ஒலிகொண்டு அனைவரையும் வியக்க செய்த அன்பின் அகராதிகள் அவர்கள்!!! வாட்ஸ்ஆப்பில் நகைத்துக்கொண்டே நட்பைப் பரிமாறிய நவயுக நடிகர்கள் அல்ல அவர்கள்!! வஞ
எதுவும் அழியலாம் மண்ணும் ஏன் விண்ணும் இது அழியாது இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும் வற்றிப்போகலாம் தண்ணீரும் ஏன் கண்ணீரும் இது வற்றாத இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும் நின்று போகலாம் மூச்சும் ஏன் உயிரும் இது உயிருள்ள இறைவனின் வார்த்தை. எதுவும
ரோமாஞ்சம் உற்று சிலிர்த்தாயோ? அல்ல நலினம் கொண்டு மெலிந்தாயோ? கரம் கண்டு வியந்தாயோ? எஞ்சி நாணம் கொண்டு கவிழ்ந்தாயோ? கதிர் சுடர் பட்டுக் கசிந்தாயோ? அன்றி கள்வனைக் கண்டு ஒளிந்தாயோ? மெளனத்தில் ரசிக்கத் தலை குணிந்தாயோ? நிலவின் ஒலி ஏங்
சொல்லிக் கொண்டிருந்தது போதும் செய்யத் தொடங்குவாய் நீயும். வீழ்ந்து கொண்டிருந்தது போதும் எழத் தொடங்குவாய் நீயும். தோல்வியுற்றது போதும் வெற்றி பெறத் தொடங்குவாய் நீயும். உறங்கியது போதும் விழித்தெழுவாய் நீயும். அழுதுக் கொண்ட
இதனால் அதனால் எதனால் காரணம் ஆயிரம் சொல்லி, இவனால் அவனால் உன்னால் என்று பழியை எளிதாய் திணித்தேனே; நாளை நாளை என்று எத்தனை நாட்களைக் கழித்து, தேதி மாதம் மறந்து இலக்கற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்து திரிந்தேனே; நினைத்தது நினைவாக மட்டுமே
"பரதேசி" மணல் ஒன்று கூட இல்லாத ஒரு பாலைவனம் முற்றிலும் கானல் கடலால் உண்டானதைக் கண்டதுண்டா ? அக்கடலில் வெளியேறும் நுரைப் போல் வெள்ளைத் தாடி கொண்ட ஒருவன் செத்துப் பிழைத்துக் கொண்டு இருக்கிறான் அந்தப் பாலைவனத்தில் பல வருடங்களாய் பால
இருள் சூழ்ந்த இரவின் அழகு, ஒளி நிறைந்த நிலவால் புலப்படும்; வலி நிறைந்த வாழ்க்கையின் அழகு, ஒலி நிறைந்த உணர்வுகளால் புலப்படும்; கருநீலம் கொண்ட கடலின் அழகு, கரை வந்து போகும் சிற்றலைகளால் புலப்படும்; நிலையற்ற உருவம் கொண்ட கல்லின் அழகு, அர்த்தமுள்ள உரு
சலிப்புக் காட்டில் தன்னந்தனியே திக்கற்ற ஒரு கற்பனையின் கருவில் சிக்கிமுக்கிச் சற்றுமுன்னே பிறந்த பூச்சி நான்! - சலிப்பு எனும் காட்டில், கற்பனை எனும் கருவில் பிறந்த பூச்சி நான். இரத்தக் கசிவில் வலி ருசிக்கும் மனிதப் பிறப்பல்ல எனது; பேனா
வாசகனின் வயது எனக்கொரு தீப்பிழம்பு அல்லவே அதில் சில நொடிப்பொறிகள் நான் யாசிக்கும் பொருளும் அல்லவே என் கவி ஒன்றும் பஞ்சுப்பொதி அல்லவே அந்த நொடிப்பொறியை இந்த நெடிக்கவிக்கு மூட்ட எனக்கு நல்லதொரு காரணமும் அல்லவே மூட்டிய பின் ஒளி வர முன் நான்
உன்னுள் அழகிய கூட்டில் சிறு கருவாய் தோன்றி, நாட்கள் கடந்து போக "பாசம் என்ற பெயரில் அமுது உண்டு உன்னுள் இருக்கும் கருவிற்கு வடிவம் தந்தாய்". பிரசவ வலி எவ்வளவு கடினமாக இருக்கும் என்பதை அனுபவித்தது இல்லையே நான், அம்மா. மற்றோர் சொல்லிக் கேட்டு இருக்கிற
அறிவின் ஒளியால் வருகைத் தாளைப் பதிவு செய்த கல்வியின் கருவூலங்கள் மட்டும் அல்ல அவர்கள்!! பண்பின் ஒலிகொண்டு அனைவரையும் வியக்க செய்த அன்பின் அகராதிகள் அவர்கள்!!! வாட்ஸ்ஆப்பில் நகைத்துக்கொண்டே நட்பைப் பரிமாறிய நவயுக நடிகர்கள் அல்ல அவர்கள்!! வஞ