அம்மா எழுத வார்த்தைகள் இல்லாமல் தொடங்குகிறேன் என் கவியை எத்தனையோ கனவுகளோடு எவ்வித எதிர்பார்ப்பும் இன்றி ஈன்றெடுத்தாள் என்னை அன்று… தனியாய் நின்று... குடும்பப் பாரத்தைச் சுமந்து... இன்ப துன்பங்களை எல்லாம் உன் பிள்ளைகளுக்
ஆசான்
கரும்பலகையில் எழுதுகையில் கரைந்து விழும் மாக்கட்டியைப் போல எங்கள் கல்வி அறியாமையையும் கரைந்து விழ செய்தீர்கள் தோல்விகளிலே துவண்டாலும் தோளில் தட்டி எமைத் தேற்றினீர்கள் வெற்றிப் படியை நாங்கள் பற்றிப்பிடிக்க ஏணிப் படியாய் எமைத் தா
ஆளப்பிறந்தவள்
புல்லும் மண்ணைப் பிளக்கும் உன்புகழோ விண்ணை அளக்கும் பரிதியோ கிழக்கில் உதிக்கும் உன்புகழோ எத்திசையும் ஒலிக்கும் மலையோ பரிதியையும் மறைக்கும் உன்னை எவரால் தடுக்க இயலும் நீ படும் கஷ்டமோ பல உலகிற்கு தெரிந்ததோ சில ரௌத்திப்பாலைப் நீ
அன்னை
வார்த்தையில் அடங்கா காவியம் வர்ணத்தில் நிறையா ஓவியம் …! வாடகையே இல்லாமல் வயிற்றில் என்னைச் சுமந்தாய் நான் வயிற்றில் செய்யும் ஜாடையை நீ மட்டுமே உணர்ந்தாய் தொந்தி தான் சரிய, தன் அழகை எல்லாம் இழந்து வயிற்றில் நான் செய்யும் அசைவுகளை
இயற்கை
உண்ண உணவளித்தாய் உறங்க நிழலளித்தாய் பசியாற்ற பழங்கள் தந்தாய் பிணி போக்க மருந்தளித்தாய் அன்போடு அரவணக்க தென்றலாகி வந்தாய் அவ்வப்போது கோபித்தால் உன் சீற்றத்தால்தான் கொந்தளிப்பாய் மக்கள் உன்னை எவ்வளவு துன்புறுத்தினாலும் அதனை மன்னித
'ழ'கரம்-தமிழுக்கு சிகரம்
அகரத்தை அகற்றி விட்டால் அம்மாவெனும் சொல்லுண்டோ? 'ழ'கரத்தை விலக்கி விட்டால் அருந்தமிழில் சுவையுண்டோ? தகரத்தைத் தங்கமென மாற்றுகின்ற முலாம்போல சிகரத்தில் தமிழ்நிற்க 'ழ'கரமதில் நிலா போல! எம்மொழிக்கும் கிடைக்க
உழவன்
உழவா!! மண்ணிலே நீயும் நீரும் மனிதனின் பசியும் ஆரும்! சேற்றிலே உங்கள் கால்கள் சோற்றிலே எங்கள் கைகள்! உன் கண்ணிலே நீரும் வடியும்-அதைத் துடைக்க மண்ணிலே பயிரும் விளையும்! பயிர் விதைகளை நீயும் விதைத்தாய் உயிர் வதைகளை நீயே தடுத்தாய
தையல்
”மங்கையராய் பிறப்பதற்கு மாதவம் செய்திட வேண்டும் " என்று பாடியுள்ளார் கவிமணி தேசிய விநாயகம் பிள்ளை. ஆனால் அத்தகைய மாதவம் புரிந்து பிறந்துள்ள பெண்கள் பலரும் தம் பிறப்பு முதல் இறுதி வரை தன்னுடைய வாழ்நாளில், அவளைச் ச
ஒரு தந்தையின் வேண்டுதல்
தன் குழந்தைகளுடன் சிரித்த வண்ணம் வாழும் தகப்பன் ஒருவன் தன் மரணத்தைச் சந்திக்க நேரிடுகிறது . தனது சோகங்களை நினைத்து வருந்திய போதும் , தன் புதல்வரின் முகங்கள் அவனுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது .அப்போது ,இறைவனிடம் அவன் கேட்கும் அவனது கடைசி ஆசையைப் பாருங்கள் .
என் சிகப்பு நிறக் காதலியும் (CEG) நானும்
நான் பகலாக இருக்க, பகலவனாக உன்னை அழைத்தேன்; பதறியது என் மனம், நீ மேகத்தினுள் ஒளிந்துக் கொண்டு வெளி வர மறுத்ததால்!!!!! சிரிப்பு சத்தத்துடன் கடலில் பயணிக்கும் படகு கவிழ்ந்தது, கலங்கரை விளக்கு அணைந்ததால்!!! பௌர்ணமி இரவாக இருந்த என் இரவு நாட்கள
அம்மா எழுத வார்த்தைகள் இல்லாமல் தொடங்குகிறேன் என் கவியை எத்தனையோ கனவுகளோடு எவ்வித எதிர்பார்ப்பும் இன்றி ஈன்றெடுத்தாள் என்னை அன்று… தனியாய் நின்று... குடும்பப் பாரத்தைச் சுமந்து... இன்ப துன்பங்களை எல்லாம் உன் பிள்ளைகளுக்
கரும்பலகையில் எழுதுகையில் கரைந்து விழும் மாக்கட்டியைப் போல எங்கள் கல்வி அறியாமையையும் கரைந்து விழ செய்தீர்கள் தோல்விகளிலே துவண்டாலும் தோளில் தட்டி எமைத் தேற்றினீர்கள் வெற்றிப் படியை நாங்கள் பற்றிப்பிடிக்க ஏணிப் படியாய் எமைத் தா
புல்லும் மண்ணைப் பிளக்கும் உன்புகழோ விண்ணை அளக்கும் பரிதியோ கிழக்கில் உதிக்கும் உன்புகழோ எத்திசையும் ஒலிக்கும் மலையோ பரிதியையும் மறைக்கும் உன்னை எவரால் தடுக்க இயலும் நீ படும் கஷ்டமோ பல உலகிற்கு தெரிந்ததோ சில ரௌத்திப்பாலைப் நீ
வார்த்தையில் அடங்கா காவியம் வர்ணத்தில் நிறையா ஓவியம் …! வாடகையே இல்லாமல் வயிற்றில் என்னைச் சுமந்தாய் நான் வயிற்றில் செய்யும் ஜாடையை நீ மட்டுமே உணர்ந்தாய் தொந்தி தான் சரிய, தன் அழகை எல்லாம் இழந்து வயிற்றில் நான் செய்யும் அசைவுகளை
உண்ண உணவளித்தாய் உறங்க நிழலளித்தாய் பசியாற்ற பழங்கள் தந்தாய் பிணி போக்க மருந்தளித்தாய் அன்போடு அரவணக்க தென்றலாகி வந்தாய் அவ்வப்போது கோபித்தால் உன் சீற்றத்தால்தான் கொந்தளிப்பாய் மக்கள் உன்னை எவ்வளவு துன்புறுத்தினாலும் அதனை மன்னித
அகரத்தை அகற்றி விட்டால் அம்மாவெனும் சொல்லுண்டோ? 'ழ'கரத்தை விலக்கி விட்டால் அருந்தமிழில் சுவையுண்டோ? தகரத்தைத் தங்கமென மாற்றுகின்ற முலாம்போல சிகரத்தில் தமிழ்நிற்க 'ழ'கரமதில் நிலா போல! எம்மொழிக்கும் கிடைக்க
உழவா!! மண்ணிலே நீயும் நீரும் மனிதனின் பசியும் ஆரும்! சேற்றிலே உங்கள் கால்கள் சோற்றிலே எங்கள் கைகள்! உன் கண்ணிலே நீரும் வடியும்-அதைத் துடைக்க மண்ணிலே பயிரும் விளையும்! பயிர் விதைகளை நீயும் விதைத்தாய் உயிர் வதைகளை நீயே தடுத்தாய
”மங்கையராய் பிறப்பதற்கு மாதவம் செய்திட வேண்டும் " என்று பாடியுள்ளார் கவிமணி தேசிய விநாயகம் பிள்ளை. ஆனால் அத்தகைய மாதவம் புரிந்து பிறந்துள்ள பெண்கள் பலரும் தம் பிறப்பு முதல் இறுதி வரை தன்னுடைய வாழ்நாளில், அவளைச் ச
தன் குழந்தைகளுடன் சிரித்த வண்ணம் வாழும் தகப்பன் ஒருவன் தன் மரணத்தைச் சந்திக்க நேரிடுகிறது . தனது சோகங்களை நினைத்து வருந்திய போதும் , தன் புதல்வரின் முகங்கள் அவனுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது .அப்போது ,இறைவனிடம் அவன் கேட்கும் அவனது கடைசி ஆசையைப் பாருங்கள் .
நான் பகலாக இருக்க, பகலவனாக உன்னை அழைத்தேன்; பதறியது என் மனம், நீ மேகத்தினுள் ஒளிந்துக் கொண்டு வெளி வர மறுத்ததால்!!!!! சிரிப்பு சத்தத்துடன் கடலில் பயணிக்கும் படகு கவிழ்ந்தது, கலங்கரை விளக்கு அணைந்ததால்!!! பௌர்ணமி இரவாக இருந்த என் இரவு நாட்கள