Articles.

தனிமையில் தத்தளித்த எனக்குத் துணைநின்று தழுவிய க்ரீன் பெஞ்சின் மடி எங்கே? ருசியற்ற உணவை ரூமர் கேட்டுச் சாப்பிட்ட  மெஸ் அறையின் வாசம் எங்கே? பேக் பெஞ்சுகளில் உல்லாசமாக உறங்க வைத்த வாத்தியாரின் தாலாட்டு ராகம் எங்கே? குருநாத் கடையில் கூட்டமாகக் குதுக

வலியின்றி வாழ்க்கை எதையும் கற்றுத்தருவதில்லை! ஒருவரின் வலியில் இன்னொருவர் வாழ்கின்றார். ஒருவரின் துன்பத்தில் மற்றொருவர் இன்பம் காண்கின்றார். ஒருவரின் அழுகை இன்னொருவரின் சிரிப்பாக இருக்கிறது.  மெழுகின் வலியில் ஒளி வாழ்கின்றது!  கல்லின் வலியில் சி

குழந்தையின் கிறுக்கல் - முகத்தில்   புன்னகை பூத்திடச் செய்யும் இதுவே களங்கமற்ற மனதின் பிம்பங்கள். கிறுக்கல் தெளிந்து எழுத்தாகும்; வாழ்வின் யதார்த்தம் புரிந்து தெளிந்த மனமோ களங்கமாகும்.   ஆயுளையும் எடுக்கும்; ஆட்சியையும் குலைக்கும

கனவு கண்டேன் நான் ஒரு கனவு கண்டேன் ! சொல்லுதற்கரிய கனவு தானோ அது என்றுணறாதபடி வெல்வதற்கு முடியாமல் தினம் தினம் எனை அவதியில் ஆழ்த்திச், செழிந்த பித்தனாக்கிய மாயமான அக்கனவை நான் கண்டேன். கவிக்கு வீரம் சேர்க்கும் வல்லினம் போலே  விரிந்த கருமுடியில்

நாள் முழுவதும் உழைத்து உன் குழந்தையைப் பார்த்ததும்  எவ்வளவு சோர்வு இருப்பினும் அவை அனைத்தும் கரைந்து செல்லும். உன்‌ வருகையை எதிர்நோக்கிக் காத்திருக்கும் உன் குழந்தை உன்னைக் கண்டதும் ஆனந்தத்தில் துள்ளிக் குதிக்கும் என்றும் மலர்ந்து இருக்கும் உன்

துயில் முயலும் வேளையிலே துளிர் விடும் ஓர் நினைவு  இவன் என் கவியாக எழுதுகிறேன் பலித்ததிங்கு பல நாள் கனவு  பச்சை தமிழ் வாசம் வீச பரமக்குடியில் பிறந்த பாரதியின் மீச பார் எங்கும் இவன் புகழ் இன்று சார தீ போல பார்த்தசாரதியாய் அன்று பிறப்பெடுத்

அது ஒரு சுனை. மேகங்கள் வருடும் உயரத்தில் இருக்கும் ஓர் மலை உச்சியில் அமைந்துள்ளது. எப்போதும் நீர் ஊறிக்கொண்டே இருக்கும். வெகுநாட்களாக இருளில், அடி ஆழத்தில் இருந்த இரு நீர்த்துளிகள் அப்போது வெளிவந்தன். அந்த புது  வெளிச்சம், மெலிதான குளிர் எல்லா

நீ நீரில் தேறினாய் காற்றில் மெல்லசைந்தாய் குறிஞ்சி முல்லை மருதம் என பாகு பாடின்றி படர்ந்தாய் வாழ்வில் நான் கண்ட பெருமையுள் நீ வியந்து வினவிய புதுமையுள் நீ கனவோடு வந்தேன் படிக்கத்தானென்று கனவிலும் கண்டிலை உன்னை காணவேனென்று நான் சோர்வுற்று

சாமந்தி - விடுதியின் பெயர் நான்கு வருட முடிவை நினைவூட்டிக்கொண்டே இருக்கும் மலரது வாடிய மலரா வசந்த மலரா தெரியவில்லை கடைசி மலர் அவ்வளவுதான் காத்திருப்புகளையெல்லாம் தாண்டி அவனுக்கு தனி அறை கிடைத்தது தான் நினைத்த ஆளுமைகளின் படங்களையெல்ல

கடந்த நான்கு ஆண்டு கருப்பு வெள்ளையாக கண்ணெதிரே தோன்ற, சிறிது கண்ணீர் விடும்  கல்லூரி பறவைகளே!   துவைக்காத துணிகளையும்  துருபிடிக்காத நினைவுகளையும் சுமந்து கொண்டு, சொந்த ஊருக்கு சோகத்துடன் செல்லும் 'செல்ல  அண்ணாக்களே/அக்காக்