அன்று நான் கண் விழித்த பொழுது எனக்குத் தெரியவில்லை, அன்றைய நாள் எவ்வளவு அதிர்ச்சிகளை என் மீது வீசி எறிய காத்துக் கொண்டு இருந்தது என்று. அன்று எனது நான்காம் செமஸ்டரின் இரண்டாம் அசஸ்மெண்டின் முதல் பரிட்சை, கணிதம். முதல் அசஸ்மெண்டிள் எடுத்த மதிப்பெண் என

அன்று அக்னி நட்சத்திரம். ஆம்! அந்தக் கோடைக்காலத்தின் கொடூரமான நாள் தான். வெயில் 101°-யைத் தாண்டி வெளுத்துக் கொண்டிருந்தது. வெயிலின் தாக்கம் தாங்காமல், தொண்டை வறண்டு போக, வியர்வை துளிகள் முகம் முழுவதும் வழிந்தோட, அசௌகரியமான சூழலில், நிழலைத் தேடி அலைந்

 ‘நினைவோ ஒரு பறவை’ – எங்கோ ஒலித்த பாடல் என் காதுகளைத் தீண்டியது தான் தாமதம். அரைத்தூக்கத்தில் இருந்த நான், நினைவுகளின் வானில் சிறகடித்துப் பறக்கத் தொடங்கினேன்.  என் நினைவுகளில் சிறந்த நினைவைத் தேர்ந்தெடுத்த என் மூளைக்கு நன்றி. ஆம்!  அது  சிறந்த நி

அன்று, தேர்வுகளின் அட்டவணை வெளியிடப்பட்டது. பின்னர், முதல் தேர்வும் நடைபெற்றது. தேர்வு எழுதும் பொழுதே, "இந்த ஏரியாவுல வந்துருச்சாம்...! " என்ற வார்த்தைகளைக் கேட்டுக்கொண்டே, தேர்வை எழுதிவிட்டு வந்தோம். மறுநாளே மற்றுமொறு தேர்வு!  "என்னடா இடைவேளையே இ

  இந்த  லாக்டவுனியில்  நான்  படித்த,  மிகவும்  அதிர்ச்சி  அளிக்கும்  செய்தி  என்னவென்றால்,  ஒருவன்  தன் வாழ்க்கையில்  பணம்,  புகழ்,  அழகு  மட்டும்  இல்லாமல் இன்ஸ்டாகிராமில்  பத்து  மில்லியன்  பாலோவெர்ஸ்  வைத்துக்கொண்டு   தனிமையை உணருகிறான்,  தப்பான  

அந்த  நேரத்தில்  எல்லாம்  வீட்டில்  அடிக்கடி  கேபிள்  துண்டிப்பாகும்.  "அந்த ரோஜா படக் கேசட்டை எடுத்துப் போடுங்க"  என  அப்பா  கூறுவது  இன்றும் நினைவுள்ளது.  அது  அப்பா வெளிநாட்டிலிருந்து  வரும்போது  வாங்கிவந்தது.  ஒரு  படம்  மூன்று  ஆகப் பிரிக்கப்ப