பலர் கூறிக் கேட்டிருக்கிறேன் அவளின் அழகையும், அமைதியையும். மனதிற்குள் ஆசை இருந்தது - அவளைப் பார்க்கவேண்டுமென்று.  ஆசை இருப்பினும் நாட்கள் ஓடின. வெறும் நப்பாசையாய் மாறிப்போனது.  அவ்வளவு அறிவான அவளை, இவ்வளவு அருகிலிருந்தும், என்னால் பார்க்க முடியவில

கடந்த நான்கு ஆண்டு கருப்பு வெள்ளையாக கண்ணெதிரே தோன்ற, சிறிது கண்ணீர் விடும்  கல்லூரி பறவைகளே!   துவைக்காத துணிகளையும்  துருபிடிக்காத நினைவுகளையும் சுமந்து கொண்டு, சொந்த ஊருக்கு சோகத்துடன் செல்லும் 'செல்ல  அண்ணாக்களே/அக்காக்

தொன்மையிலும் தொன்மை; தன்மையினில் செம்மை; யாவர்க்கும்எ ளிமை; புண்படுத்தாத புலமை; எங்கள் மெல்லிசை தமிழ், என்றென்றும் மேன்மை; ஈர்க்கும் தன்மை; ஈடில்லா பெருமை; நடிக்கும் நாடகத்தமிழே, நலமா?  கவலை நீக்கும் கன்னித் தமிழே, ஏதும் கலக்கமா? இலக்கணம